NonVerbaaltje in real life

Het hele land heeft het tropisch warm en wij hebben net het geluk dat we op de koelste plek van Nederland aangemeerd zijn, Terschelling. Met een temperatuur van rond de 30 graden en vol in de vakantiesfeer, is dit een plek van totale rust en ontspanning. De meiden zijn krabbetjes vangen, wij socializen met buren en met gehuurde fietsen bewegen we ons van strand naar terras, van ponypark naar klimbos. Een eiland waar alles bij elkaar komt. Op zo’n relaxte plek verwacht ik geen verhitte toestanden.

En toch ontstaat er een hitte-uitbarsting bij de wasserette van deze mooie haven. Met vier wasmachines en twee drogers zou je zeggen dat er genoeg capaciteit zal zijn. Wanneer ik de ruimte van de wasserette binnenstap, zie ik vijf mensen zitten op harde plastic stoelen. Ik kijk naar de wastijd op de machines: vijf minuten, zeven minuten en twee op bijna een half uur. Er staan allemaal tassen voor de wasmachines met vuile was erin. Ik denk:  'Als deze wachtende mensen bij deze tassen horen, is mijn was onbegonnen werk!’, maar het kan natuurlijk ook zijn dat deze mensen op de droger en de was uit de wasmachines wachten.

Ik vraag aan de wachtende mensen of hun was in de wasmachine zit of dat ze op een machine wachten. Alle vijf de stoelen en de gezichten die daarop zitten, kijken naar mij. En ik hoor, dat hun was in de wasmachine zit. Omdat ze allemaal naar mij keken en ik een eenduidig antwoord kreeg, had ik de vrouw met een rood T-shirt niet opgemerkt. Zij had haar was voor de wasmachine staan die bijna afgelopen was, maar antwoorde niet op mijn vraag. Terwijl ik met mijn wastas naar de wasmachine loop, zie ik dat de vrouw met het rode T-shirt onrustig word: Haar bovenlichaam wordt groter, haar rode shirt lijkt wel een grote rode vlag geworden. Niet alleen haar bovenlichaam veert op, ook haar ademhaling is versneld.

Ze voelt zich aangevallen omdat ik de groep wachtende mensen antwoordde dat, als de persoon van de wachtende wastas er niet zou zijn wanneer de machine klaar is, ik mijn was er dan in  zou doen voor een wasbeurt. Eerst krijg ik van de vrouw met rode T-shirt te horen dat ik asociaal ben, daarna dat ik geen fatsoen heb en dat ik me aan de regels moet houden. 'Regels?' zeg ik verbaasd.,'Er hangt hier geen bord dat als er wasmachines draaien dat je jouw vuile was voor de wasmachine mag zetten en dat een ander jouw vuile was in de wasmachine moet doen.' Ik voeg hieraan toe dat ik ook mijn lege kar niet alvast in een rij bij de supermarkt zet en er vervolgens allerlei boodschappen in doe. Door deze opmerking krijg ik medestanders. Ik zie de andere wachtende mensen met hun bovenlichaam omhoog komen en hun wenkbrauwen naar mij optrekken met een kleine glimlach op hun gezicht.

En ook de rode vlag slonk enorm met deze vergelijking.Ik zeg: 'Ik wist niet dat u op deze wasmachine wachtte, dan hoop ik maar dat ik over een paar minuten geluk heb met de andere wasmachine.' 

Er zijn vele situaties waardoor je bovenlichaam optisch groter wordt. Het is eigenlijk altijd een teken van interesse, of het nu positief of negatief is. Je maakt je lichaam onbewust groter als je iemand aantrekkelijk vindt (dit doen allebei de seksen). Het grote worden heeft te maken met alles kunnen overzien: wanneer je iets wilt vertellen maak je jezelf groter, maar ook wanneer je gaat aanvallen. Dit alles kunnen  overzien, zit in onze oerdrift verankerd en wordt onbewust geuit. Ik had nooit kunnen verwachten dat deze oerdrift nu bij de wasserette zo duidelijk te zien zou zijn!

 Isabelle van de Nadort